Narodowa Fundacja Ziemiańska « Poloniae ».

Kontakt email: poloniae.info@gmail.com

Szanowni Państwo.

Jest to oficjalna witryna internetowa Narodowej Fundacji Ziemiańskiej « Poloniae ».

Fundacja Poloniae powstała z inspiracji udokumentowanej formy kradzieży mienia wielkiej wartości z użyciem konstytucyjnych organów państwa a wpisanego do Rejestru Zabytków. Została one ufundowana przez członków Stowarzyszenia Ziemiańskiego w Polsce.

Narodowa Fundacja Ziemiańska "Poloniae".

Bez sądu i kary kradnie się zabytki i niszczy rodziny w Polsce wykorzystując instytucje państwa powołane do ochrony mienia obywateli oraz do ochrony rodzin.

Pragnąc przybiżyć Państwu osoby powołujące Stowarzyszenie Ziemiańskie w Polsce pragniemy przedstawić jedną z osób założyciela Stowarzyszenia. Ze względu na to, że Stowarzyszenie jest brutalnie zwalczane przez struktury kryminalne władzy w Polsce przedstawiamy tylko jedną osobę która już nie żyje. Jak wiemy w stosunku do Prezesa Rafała Gawrońskiego ze względu na jego postawę jest uruchomiony cichy program ekterminacji jego i jego rodziny.

Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski

Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski (1907–2008)

Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski

Generał brygady, ps. „Bolko”, „Grzmot”, „Tysiąc”, „Michałowicz”.
Urodził się 29 września1907 r. w Haliczu (woj. stanisławowskie) z ojca Michała i matki Anieli. Ukończył gimnazjum humanistyczne w Przworsku. W okresie nauki należał do harcerstwa, doszedł do funkcji Komendanta Hufca ZHP w Przeworsku.

W 1931 r. ukończył w stopniu podporucznika szkołę oficerską w Komorowie – Ostrowi Mazowieckiej. Jako młody oficer służył w 5. Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu. Stamtąd skierowany został do szkolnictwa wojskowego podchorążych i oficerów rezerwy w Zambrowie, a następnie do Różan nad Narwią. We wrześniu 1939 r. walczył jako dowódca kompanii 115 PP, a następnie 114 PP 41 Dywizji Piechoty Rezerwowej Grupy Operacyjnej „Wyszków”. Został odznaczony Krzyżem Walecznych.

Po ucieczce z niewoli niemieckiej już od października 1939 r. działał w konspiracji – najpierw we Lwowie, gdzie organizował „Polską Organizację Lwów”, a następnie został z ramienia ZWZ Komendantem Miasta Lwowa. Tropiny przez NKWD uciekł do Krakowa, gdzie w kwietniu 1940 r. został szefem uzbrojenia i organizatorem produkcji konspiracyjnej broni Okręgu ZWZ-AK Kraków kryptonim „Ubezpieczalnia”. Od sierpnia 1943 r. w randze majora pełnił obowiązki inspektora Inspektoratu Rejonowego AK kryptonim „Michał-Maria” (Miechów, Olkusz, Pińczów ). W lipcu 1944 r. został mianowany dowódcą 106 Dywizji Piechoty AK kryptonim „Dom”, utworzonej w ramach Inspektoratu „Maria” obok Krakowskiej Brygady Kawalerii i wielu pomniejszych jednostek do zadań specjalnych. Działania wojenne zakończył w stopniu podpułkownika ze starszeństwem od 11 listopada 1944 roku.

W 1945 r., po rozwiązaniu AK, przeniósł się na „ziemie odzyskane” koło Elbląga, gdzie wraz z garstka swoich żołnierzy organizował życie gospodarcze. Na przydzielonym przez PUR terenie kilku miejscowości na północ od Elbląga zawiązał wraz z żołnierzami Spółdzielnię Gospodarczo-Społeczną w Pogrodziu. O dynamice tego przedsięwzięcia świadczy wizyta ministra Eugeniusza Kwiatkowskiego, który wysoko ocenił efektywność organizacyjną. To dobrze rozwijające się przedsięwzięcie przerywają aresztowania. Aresztowany był trzykrotnie. Za trzecim razem, w 1949 r. po uciążliwym śledztwie w Krakowie skazano go dwukrotnie na śmierć. Po apelacjach zmieniono wyrok na dożywocie. Siedział 7 lat w więzieniach: w Krakowie, Sztumie i Wronkach.

Wyszedł na wolność w 1957 roku. Po okresie adaptacji do warunków życia w nowej rzeczywistości, namówiony przez środowisko plantatorów i ogrodników prywatnych staje na czele nowo organizowanej Spółdzielni Ogrodniczo-Pszczelarskiej „Żuławy” w Elblągu. Sprawność organizacyjna bezpartyjnego i z przeszłością akowską prezesa nie mieści się w schemacie ideowym PZPR. W wyniku manipulacji przestał być prezesem i stracił pracę. Po trudnościach z uzyskaniem pracy, po pewnym czasie, korzystając z pomocy środowiska akowskiego otrzymał zatrudnienie w Zespole Prasy PAX w Gdańsku na stanowisku kierownika kolportażu, gdzie pracował do emerytury.

Po przemianach ustrojowych po 1989 r. został awansowany do stopnia pułkownika z wsteczna datą od 1945 roku. W 1991 r. w pierwszych nominacjach generalskich Prezydent RP Lech Wałęsa awansował go do stopnia generała brygady.

Został uhonorowany następującymi odznaczeniami: Krzyż Virtuti MIlitari V kl.; Krzyż Walecznych; Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami; Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski; Krzyż Armii Krajowej; Krzyż Drugiej Obrony Lwowa; medal od papieża Jana Pawła II „Pro Ecclesia et Pontifice”; Honorowe Obywatelstwo Miasta Elbląga, Miechowa, Wolbromia. Odznaki honorowe: ZHP, Polska Organizacja Wojskowa we Lwowie, Stow. Żołnierzy AK w Krakowie.

Po przejściu na emeryturę zajął się opracowywaniem monografii Inspektoratu AK „Maria”. Wydał następujące pozycje książkowe: Rzeczpospolita Partyzancka. Inspektorat AK „Maria” w walce – tom I obejmujący dzieje inspektoratu w początkowym okresie konspiracji, w latach 1939–1942, oraz tom II, cz. I – obejmujący  lata 1943–1944. Przekazał w niej dane dotyczące podstawowych komend konspiracyjnych omawianego okresu. Aktualnie przygotowuje do druku cz. II tego tomu, poświęconego stronie organizacyjnej istniejących w tym czasie jednostek konspiracyjnych na całym terenie inspektoratu i ich działalności sabotażowo-dywersyjnej. Wydał też w 1993 r. książkę zawierającą osobiste refleksje – Drogi Miłości Bożej.

W ostatnich latach, mimo podeszłego wieku, aktywnie uczestniczył w życiu społecznym. Był założycielem i prezesem Fundacji Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej i Sekcji Obrony Życia Dziecka im. Inspektoratu „Maria”, założycielem Stowarzyszenia Ziemiańskiego w Polsce oraz założycielem Gwardii Jezusa i Maryi, działającej w ramach ruchu szerzącego kult Miłosierdzia Bożego.

Zmarł 13 lipca 2008 r. w Elblągu.

Mając na uwadze liczne zapytania odnosnie działalności naszego środowiska pragniemy krótko opisać pewne dokonania, które nie są znane młodym Polakom. Nasze Stowarzyszenie działa nieprzerwanie od 2002 roku, wcześniej kilku członków należało do Związku Hodowców Koni Wyścigowych w Polsce. Mieliśmy swego przedstawiciela w Radzie Wyścigów Konnych na Służewcu przez dwie kadencje. Kandydatury Panów Andrzeja Prądzyńskiego i Rafała Gawrońskiego zostały odrzucone. Była to forma represji za udział w pracach nad Ustawą o Wyścigach Konnych. Zorganizowaliśmy pierwszy od 1939 roku wyjazd i spotkanie z czołowymi przedstawicielami wyścigów konnych na świecie w tym wspólny obiad z Panem Louisem Romenet, Prezesem Światowego Związku Jockey Club oraz oficjalny wyjazd Sejmowej Podkomisji d/s Ustawy o Wyścigach Konnych. Przedstawicielem delegacji był Przewodniczący podkomisji Poseł Leszek Dziamski; AWS. Aktywnie uczestniczyliśmy w zablokowaniu sprzedaży Torów Wyścigów Konnych w Warszawie. Poprzez naszą poprawkę do Ustawy o Wyścigach Konnych o nastepujacej treści: Polski Klub Wyścigów Konnych wykonuje niezbywalne prawo własności na terenie wyścigów konnych na Służewcu bez możliwości zaciągania zoboawiązań na nim. Poprawkę wniósł Poseł na Sejm Wojciech Szczesny-Zarzycki. Obecnie Prezesem Stowarzyszenia Ziemiańskiego w Polsce jest Rafał Gawroński. Współpracujemy z rolnikami oraz organizacjami o charakterze rolniczym. Obecnie ze wzgędu na nasze stanowiska i deklaracje jesteśmy dyskryminowani i szykanowani  

.